Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

Τάξη ΣΤ' : Οι συνθήκες ζωής των υπόδουλων





Μετά την κατάκτηση απ' τους Οθωμανούς οι εύπορες βυζαντινές οικογένειες είτε κατέφυγαν στη Δυτική Ευρώπη και τις λατινοκρατούμενες περιοχές στην Ελλάδα είτε παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη και σχημάτισαν μια νέα  άρχουσα τάξη, τους
Φαναριώτες.  (http://www.fhw.gr/chronos/11/tgr/gr/frameset.html?222)

Το Φανάρι σήμερα. Οικουμενικό Πατριαρχείο
Οι περιορισμοί στην καθημερινή ζωή ήταν πολλοί καθώς και οι διακρίσεις σε βάρος των χριστιανών. Η πιο σημαντική διάκριση αφορούσε τη φορολογία  που ήταν δυσβάσταχτη.
 
  • Κεφαλικός φόρος (Χαράτσι) :
Πρόκειται για ατιμωτικό κεφαλικό φόρο, ο οποίος επιβλήθηκε από τους πρώτους χρόνους του Ισλαμισμού. Ήταν η αποζημίωση για την παραχώρηση του δικαιώματος να ζει κανείς (!) και να λατρεύει τον θεό του. Κάθε χριστιανός από το δωδέκατο έτος της ηλικίας του και μέχρι τον θάνατό του όφειλε να εξαγοράζει κάθε χρόνο την άδεια αυτή. Πλήρωνε τον φόρο και παραλάμβανε από τον εισπράκτορα την προσωπική του απόδειξη, η οποία λεγότανε χαράτσι. Η απόδειξη ήταν χάρτινη και είχε κάθε χρόνο διαφορετικό χρώμα, έφερε δε το εξής κείμενο
  ο φέρων το παρόν έχει την άδειαν να φέρη επί έν έτος την κεφαλήν επί των ώμων του

  • Φόρος εστίας 

  • Φόρος για τη χρήση της γης (΄Εγγειος)

  • Δεκάτη :

Πρόκειται για φόρο επί της γεωργικής παραγωγής. Αντιστοιχούσε στο 10 % της συνολικής ετήσιας (ακαθάριστης) γεωργικής παραγωγής ενός τόπου.

 
Βασανιστήρια κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας

Φόρος αίματος : Το παιδομάζωμα
Εκτός από τη δεκάτη σε είδος, κάθε πέντε και αργότερα κάθε τέσσερα χρόνια, οι υπόδουλοι Έλληνες απέδιδαν την αποκληθείσα από τον Babinger «ανθρώπινη δεκάτη» ή αλ­λιώς «δεκάτη του αίματος», το φοβερό παιδομάζωμα που στε­ρούσε από το σκλαβωμένο γένος τους ανθούς και τις ελπίδες της ανάκαμψης του, αφού στρατολογούνταν για το σώμα των γενιτσάρων οι «από 15 έως 20 ετών καλλίμορφοι, αρτιμελείς και προς πόλεμον κατάλληλοι νέοι των απίστων», όπως  διέτασσε το 1601 ο σουλτάνος τον μπεηλέρμπεη της Ρούμελης. 
Ο επιφανής λόγιος Κωνσταντίνος Κούμας στο έργο του "Ιστορίαι των ανθρωπίνων πράξεων"(τόμος 12ος, Βιέννη 1832) διεκτραγωδώντας τα δεινά των Ελλήνων κατά την Τουρκο­κρατία σημειώνει:

«Εκ μέρους της εξουσίας δεν εδοκίμαζαν πολλά βάρη. Οι φόροι ήσαν μέτριοι και πολλαχού μετά το ετήσιον χαράτσιον μικρότατη ποσότης γροσιών ήτο το επίλοιπον δόσιμον. Αλλ' οι άγριοι Γενίτσαροι κατέτρωγαν τους πτωχούς Χριστιανούς ασπλάγχνως. Εζήτουν κρασιά, φαγητά, ενδύματα, αργύριον, στέλλοντες το ρινόμακτρόν των με δύο σφαιρίδια πιστόλας εγκομβωδεμένον. Τις ηδύνατο να αντισταθή εις τοιούτους απαι­τητός; Πολλοί έπιπταν θύματα των Γιανιτσάρων ατιμωρητί εις τους δρόμους, διότι δεν ηδυνήθησαν να εκπληρώσωσι τα ζη­τήματά των" 

Μπροστά στην οδυνηρή αυτή κατάσταση οι υπόδουλοι αναγκάζονταν, όταν δεν ήταν σε θέση να δώσουν όσα τους ζητούσαν, να φυγαδεύουν τα παιδιά τους, στα οποία ξεσπού­σαν οι γενίτσαροι ή να μεταναστεύουν οι ίδιοι. Δεν έλειψαν όμως και ξεσηκωμοί, όπως το 1705 στη Νάουσα, που οι κάτοικοί της πήραν τα όπλα αρνούμενοι να ανταποκριθούν στο παιδομάζωμα. Σε έγγραφο του μπεηλέρμπεη της Ρούμελης προς τις τοπικές αρχές αναφέρεται:
«... οι άπιστοι κάτοικοι της ειρημένης πόλεως, επαναστατήσαντες και λέγοντες, ημείς δεν παραδίδομεν τους υιούς μας εις τους μουσουλμάνους, απετόλμησαν να φονεύσουν δημοσία και εν μέση σουλτανική οδώ, τον οιλιχτάρην μετά των δύο συνο­δών του μουσουλμάνων, εν τέλει δε σχηματίσαντες συμμορίαν δι εκατόν και πλέον κακούργων, οι άπιστοι ούτοι φονείς και ίχοντες επικεφαλής τον αρματολόν Ζήσην Καραδήμον και τους δυο αυτού υιούς ύψωσαν την σημαίαν της ανταρσίας και διατρέχοντες ήδη τα όρη και τας πεδιάδας των καζάδων Βέροιας και Ναούσης μύρια διέπρατταν και εξακολουθούν να διαπράττουν κακουργήματα, ήτοι φόνους και ληστείας εις βάρος των μουσουλμάνων πιστών του Ισλάμ».
Το Παιδομάζωμα: του Νικολάου Γύζη. Το ένδυμα του Τούρκου (που είναι τεράστιος) είναι κόκκινο σαν το αίμα...

 Εξισλαμοί

 
Συχνά οι χριστιανοί υποχρεώνονταν να ασπαστούν τη μουσουλμανική θρησκεία.Όσοι δε δέχονταν θανατώνονταν. Οι νεομάρτυρες αυτοί τιμώνται απ'την εκκλησία μας ως άγιοι.
 Στους εξισλαμισμούς αντιστάθηκαν και οδηγήθηκαν στο μαρτύριο απλοί άνθρωποι του λαού είτε γιατί αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν είτε γιατί μετά τον βίαιο εξισλαμισμό τους δεν δίστασαν να ομολογήσουν, να διακηρύξουν την πίστη τους στον Χριστό και να απαγχονισθούν ή αποκεφαλισθούν μετά από φρικτά βασανιστήρια. Άλλους τους κάρφωναν, τους τύφλω­ναν, τους έκοβαν τα αφτιά, τη μύτη, τους προκαλούσαν κα­κώσεις σε όλο το σώμα και τους οδηγούσαν σταδιακά στο θάνατο, χωρίς να κάμψουν το φρόνημα τους. Δεν έλειψαν όμως κι εκείνοι που ασπάσθηκαν τον μουσουλμανισμό για να προ­στατέψουν τις ιδιοκτησίες και άλλα συμφέροντα τους. Αυτοί επί το πλείστον προέρχονταν από τη βυζαντινή αριστοκρατία.
1.Τι ήταν το Φανάρι ; Ποιοι εγκαταστάθηκαν εκεί ; Ποιο ρόλο παίξανε μετά τον 17ο αιώνα οι Φαναριώτες;
2.Πώς ήταν η ζωή των σκλαβωμένων Ελλήνων;
3.Ποιοι ήταν οι φόροι που επέβαλαν οι Τούρκοι στους Έλληνες;
4.Τους πρώτους αιώνες οι Χριστιανοί αντιμετώπισαν πιο σκληρά μέτρα από τους φόρους. Ποια ήταν αυτά;
5.Βάλε τίτλους στις εικόνες.


6.Το Παιδομάζωμα
«Ανάθεμα σε, βασιλιά, και τρις ανάθεμά σε, με το κακό οπόκαμες,                    
 και το κακό που κάνεις. Στέλνεις, δένεις τους γέροντας, τους πρώτους                
 τους παπάδες Να μάσης παιδομάζωμα, να κάμης γενιτσάρους. Κλαίν'                
οι γοναίοι τα παιδιά, κ' οι αδελφές τ' αδέλφια, Κλαίγω κ' εγώ και                     
 καίγομαι και όσο θα ζω θα κλαίγω. Πέρσι πήραν τον γιόκα μου,                           
φέτο τον αδελφό μου».  (Δημοτικό τραγούδι από την Ήπειρο) 


Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

Τάξη Στ' : Η κατάκτηση της ελληνικής χερσονήσου

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-F114/744/4869,22227/
κλικ στην εικόνα
 
 

 
http://eclass31.weebly.com/uploads/8/3/3/4/8334101/b_enotita_kef_01.pdf
 Γ.  Ζερβός

Ερωτήσεις
1. Ποιοι λόγοι οδήγησαν στη άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους; Τι ακολούθησε μετά την άλωση;
2. Ποια ήταν η τύχη των Ιόνιων νησιών μετά την κατάκτηση της ελληνικής Χερσονήσου από τους Οθωμανούς Τούρκους;
3. Ποια περίοδος ονομάζεται Τουρκοκρατία;
4. Γιατί οι δυο πρώτοι αιώνες της Τουρκοκρατίας ήταν οι δυσκολότεροι για τους υπόδουλους Έλληνες;
 Πώς κατάφεραν οι Έλληνες να μην αφομοιωθούν με τους Τούρκους;
5. Πότε και με ποιον τρόπο βελτιώθηκε η θέση των υπόδουλων Ελλήνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία;
6. Κάτω από ποιες συνθήκες ζούσαν οι Έλληνες των βενετοκρατούμενων περιοχών; Ποια προβλήματα αντιμετώπιζαν και πώς δρούσαν;
7. Πότε και γιατί βελτιώθηκε η θέση των Ελλήνων στις βενετοκρατούμενες περιοχές;

    Παιδομάζωμα
 
 
Βασανιστήρια κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας


Φόρος αίματος : Το παιδομάζωμα

Εκτός από τη δεκάτη σε είδος, κάθε πέντε και αργότερα κάθε τέσσερα χρόνια, οι υπόδουλοι Έλληνες απέδιδαν την αποκληθείσα από τον Babinger «ανθρώπινη δεκάτη» ή αλ­λιώς «δεκάτη του αίματος», το φοβερό παιδομάζωμα που στε­ρούσε από το σκλαβωμένο γένος τους ανθούς και τις ελπίδες της ανάκαμψης του, αφού στρατολογούνταν για το σώμα των γενιτσάρων οι «από 15 έως 20 ετών καλλίμορφοι, αρτιμελείς και προς πόλεμον κατάλληλοι νέοι των απίστων», όπως  διέτασσε το 1601 ο σουλτάνος τον μπεηλέρμπεη της Ρούμελης.

 

Ο επιφανής λόγιος Κωνσταντίνος Κούμας στο έργο του "Ιστορίαι των ανθρωπίνων πράξεων" (τόμος 12ος, Βιέννη 1832) διεκτραγωδώντας τα δεινά των Ελλήνων κατά την Τουρκο­κρατία σημειώνει:

«Εκ μέρους της εξουσίας δεν εδοκίμαζαν πολλά βάρη. Οι φόροι ήσαν μέτριοι και πολλαχού μετά το ετήσιον χαράτσιον μικρότατη ποσότης γροσιών ήτο το επίλοιπον δόσιμον. Αλλ' οι άγριοι Γενίτσαροι κατέτρωγαν τους πτωχούς Χριστιανούς ασπλάγχνως. Εζήτουν κρασιά, φαγητά, ενδύματα, αργύριον, στέλλοντες το ρινόμακτρόν των με δύο σφαιρίδια πιστόλας εγκομβωδεμένον. Τις ηδύνατο να αντισταθή εις τοιούτους απαι­τητός; Πολλοί έπιπταν θύματα των Γιανιτσάρων ατιμωρητί εις τους δρόμους, διότι δεν ηδυνήθησαν να εκπληρώσωσι τα ζη­τήματά των"
 
Μπροστά στην οδυνηρή αυτή κατάσταση οι υπόδουλοι αναγκάζονταν, όταν δεν ήταν σε θέση να δώσουν όσα τους ζητούσαν, να φυγαδεύουν τα παιδιά τους, στα οποία ξεσπού­σαν οι γενίτσαροι ή να μεταναστεύουν οι ίδιοι. Δεν έλειψαν όμως και ξεσηκωμοί, όπως το 1705 στη Νάουσα, που οι κάτοικοί της πήραν τα όπλα αρνούμενοι να ανταποκριθούν στο παιδομάζωμα. Σε έγγραφο του μπεηλέρμπεη της Ρούμελης προς τις τοπικές αρχές αναφέρεται:
 
«... οι άπιστοι κάτοικοι της ειρημένης πόλεως, επαναστατήσαντες και λέγοντες, ημείς δεν παραδίδομεν τους υιούς μας εις τους μουσουλμάνους, απετόλμησαν να φονεύσουν δημοσία και εν μέση σουλτανική οδώ, τον οιλιχτάρην μετά των δύο συνο­δών του μουσουλμάνων, εν τέλει δε σχηματίσαντες συμμορίαν δι εκατόν και πλέον κακούργων, οι άπιστοι ούτοι φονείς και ίχοντες επικεφαλής τον αρματολόν Ζήσην Καραδήμον και τους δυο αυτού υιούς ύψωσαν την σημαίαν της ανταρσίας και διατρέχοντες ήδη τα όρη και τας πεδιάδας των καζάδων Βέροιας και Ναούσης μύρια διέπρατταν και εξακολουθούν να διαπράττουν κακουργήματα, ήτοι φόνους και ληστείας εις βάρος των μουσουλμάνων πιστών του Ισλάμ».
Το Παιδομάζωμα: του Νικολάου Γύζη. Το ένδυμα του Τούρκου (που είναι τεράστιος) είναι κόκκινο σαν το αίμα...


 Εξισλαμοί
Συχνά οι χριστιανοί υποχρεώνονταν να ασπαστούν τη μουσουλμανική θρησκεία.Όσοι δε δέχονταν θανατώνονταν. Οι νεομάρτυρες αυτοί τιμώνται απ'την εκκλησία μας ως άγιοι.
 Στους εξισλαμισμούς αντιστάθηκαν και οδηγήθηκαν στο μαρτύριο απλοί άνθρωποι του λαού είτε γιατί αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν είτε γιατί μετά τον βίαιο εξισλαμισμό τους δεν δίστασαν να ομολογήσουν, να διακηρύξουν την πίστη τους στον Χριστό και να απαγχονισθούν ή αποκεφαλισθούν μετά από φρικτά βασανιστήρια. Άλλους τους κάρφωναν, τους τύφλω­ναν, τους έκοβαν τα αφτιά, τη μύτη, τους προκαλούσαν κα­κώσεις σε όλο το σώμα και τους οδηγούσαν σταδιακά στο θάνατο, χωρίς να κάμψουν το φρόνημα τους. Δεν έλειψαν όμως κι εκείνοι που ασπάσθηκαν τον μουσουλμανισμό για να προ­στατέψουν τις ιδιοκτησίες και άλλα συμφέροντα τους. Αυτοί επί το πλείστον προέρχονταν από τη βυζαντινή αριστοκρατία.

 



Τάξη ΣΤ' : Το σπίτι του ποιητή Καβάφη

 

κλικ


http://users.sch.gr/sudiakos/%CE%9A.%CE%A0.%20%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%82/story.html
 Κλικ στην εικόνα για να μεταβείτε στην εφαρμογή
(Του Γιάννη Σουδία)
Λεξιλόγιο
μανιώδης -ης, -ες : που έχει μια συνήθεια σε πολύ μεγάλο βαθμό, που έχει μανία με κάτι
π.χ. μανιώδης καπνιστής, μανιώδης συλλέκτης γραμματοσήμων, μανιώδης με την καθαριότητα
πρόσοψη  (προσ (ς) + όψις) : μπροστινή όψη (κτιρίου)
ερμάρι : ντουλάπα
επιβλητικός : που επιβάλλεται, προκαλεί έντονο θαυμασμό, εντύπωση
χρυσοΰφαντος  (χρυσός + υφαίνω ) = που έχει υφανθεί με χρυσές κλωστές ή έχει στολίδια χρυσά,  χρυσοκέντητος
ατόφιος ( αρχ.<αυτό + φυός < φύω - αυτοφυής ) : καθαρός, ανόθευτος, αυθεντικός
π.χ. ατόφιο χρυσάφι

χαλκογραφία : 1. μέθοδος με την οποία χαράσσεται μια αναπαράσταση ή ζωγραφιά σε λεπτή λεία πλάκα χαλκού, και στη συνέχεια εκτυπώνονται ή αναπαράγονται εικόνες

 2. η εικόνα ή ζωγραφιά που δημιουργήθηκε με την παραπάνω μέθοδο.



έβενος : σκληρό και βαρύ ξύλο με μαύρο χρώμα
φίλντισι : ελεφαντόδοντο
σμαλτωμένος : που έχει καλυφθεί με σμάλτο (κλικ)
χτενίζω το στίχο (μεταφορά) : επεξεργάζομαι το στίχο
 
 
 
Τα επιρρήματα του τόπου
 
 
 Τα επίθετα
 
Παίζω με τα επίθετα!

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

Τάξη ΣΤ' : Δίκαιη Μοιρασιά!

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM101/467/3096,12438/


Για να διαιρέσουμε ένα φυσικό αριθμό με 10, 100 ή 1000, χωρίζουμε από το τέλος του αριθμού με υποδιαστολή ένα, δύο ή τρία ψηφία, ανάλογα με τα μηδενικά που έχει ο αριθμός.
Παράδειγμα: 26 : 10 =2,6
Παράδειγμα: 456 : 100 =4,56
Παράδειγμα: 35 : 1000 =0,035


Για να διαιρέσουμε ένα δεκαδικό αριθμό με 10, 100 ή 1000, μετακινούμε την υποδιαστολή αριστερά τόσα ψηφία, όσα μηδενικά έχει ο αριθμός. Αν δε φτάνουν τα ψηφία, συμπληρώνουμε μηδενικά.
Παράδειγμα: 3,6 : 10 =0,36
Παράδειγμα: 4,02 : 100 =0,0402
Παράδειγμα: 1,50 : 1000 =0,00150


Για να διαιρέσουμε έναν φυσικό αριθμό με 0,1 ή 0,01 ή 0,001 , γράφουμε τον αριθμό και προσθέτουμε στο τέλος τόσα μηδενικά όσα έχει το 10, 100, 1000 .
Παράδειγμα: 26 : 0,1 =260
Παράδειγμα: 456 : 0,01 =45600
Παράδειγμα: 35 : 0,001 =35000

Για να διαιρέσουμε έναν δεκαδικό αριθμό με 0,1 ή 0,01 ή 0,001 , μετακινούμε την υποδιαστολή μία, δύο, τρεις θέσεις δεξιά.
Παράδειγμα: 3,78 : 0,1 =37,8
Παράδειγμα: 4,678 : 0,01 =467,8
Παράδειγμα: 3,5 : 0,001 =3500
 
 
 
 
  
 

Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

Τάξη ΣΤ' : Το σπίτι μου Κωστής Παλαμάς

 
Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
στη μοναξιὰ και στη σιωπή. 
γύρω μια πράσινη ραχούλα... 
Δε θα το χτίσω εκεί.
ραχούλα = βουνοπλαγιά, λοφίσκος, βουναλάκι, ύψωμα

 
Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη
τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ, 
με τα παλάτια και τους κήπους. 
Δε θα το χτίσω εκεί.
 
 
Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι, 
όλο το κύμα το φιλεί, 
κρινόσπαρτη είναι η αμμουδιά του. 
Δε θα το χτίσω εκεί.
πρόσχαρο (προσ (ς) + χαίρω) =χαρούμενο, γελαστό, χαρωπό, εγκάρδιο
κρινόσπαρτη = σπαρμένη με κρίνα
 
Ατέλειωτη τραβά μια στράτα, 
σκίζει μια χέρσα απλοχωριά, 
σκληρά τη δέρνει το αγριοκαίρι
κι ο λίβας τη χτυπά.
τραβά μια στράτα = ξεκινά ένας δρόμος
τη δέρνει τ' αγριοκαίρι = τη χτυπά ο άγριος καρός, άνεμοι, καταιγίδες
 
Μια στράτα χιλιοπατημένη, 
τον καβαλάρη νηστικό, 
τὸν πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στον κουρνιαχτό.
χιλιοπατημένη = την έχουν περπατήσει πάρα πολλοί άνθρωποι
 
 
Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω
με μια βρυσούλα στην αυλή, 
πάντα η γωνιά του θα καπνίζει
κι η θύρα του ανοιχτή.
γωνιά (εδώ) = τζάκι (πρβλ : παραγώνι)
θύρα = πόρτα
 
 



 
Κωστής Παλαμάς
Ο Κωστής Παλαμάς  (κλικ) (Πάτρα, 1859 - Αθήνα, 1943) θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές και ένας από τους αγαπημένους ποιητές του λαού.
Όταν πέθανε το 1943, στην διάρκεια της Κατοχής, χιλιάδες άνθρωποι συνόδευσαν το φέρετρό του μέχρι το Α΄ Νεκροταφείο ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο, μπροστά στους έκπληκτους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές οι οποίοι αιφνιδιάστηκαν από το αυθόρμητο συλλαλητήριο, γι' αυτό και απλώς παρακολουθούσαν αμήχανοι.
 
 
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα...
Η οικία του Παλαμά στην Πάτρα σώζεται ως σήμερα, στην οδό Κορίνθου. Σήμερα στεγάζεται εκεί το Ίδρυμα Κωστή Παλαμά.
 
Η οικία του Παλαμά στην Πλάκα, στην οδό Περιάνδρου.Μια μαρμάρινη πλάκα πάνω από την κύρια είσοδο του σπιτιού αναγράφει: "Στο σπίτι αυτό πέθανε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς στις 27 Φεβρουαρίου 1943".

 Η οικία του Παλαμά στο Μεσολόγγι. Λειτουργεί Μουσείο Κωστή Παλαμά.
 
 
 Τα σχολειά χτίστε! 
 
Με τη φλόγα που ψαίνει και που πλάθει,
με της καρδιάς τη φλόγα, με του Λόγου
τη δύναμη, ξεσκέπαστα, καθάρια,
και με τα χέρια, και με τα μαχαίρια,
τον τόπο πάρτε.

Κάτου σημάδια που έμπηξε το ψέμα!
Τα ταξίματα φέρτε στης Αλήθειας
της ιερής το βωμό και τα σφαχτάρια.
Στον τόπο απάνου όχι πολέμων κάστρα•
τα σκολειά χτίστε!

Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα,
γερά θεμελιωμένα, από της χώρας
ακάθαρτης, πoλύβοης, αρρωστιάρας
μακριά μακριά τ' ανήλιαγα σοκάκια,
τα σκολειά χτίστε!

Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων
περίσσια ανοίχτε, νάρχεται ο κυρ Ήλιος,

διαφεντευτής, να χύνεται, να φεύγει,
ονειρεμένο πίσω του αργοσέρνοντας
το φεγγάρι.

Γιομίζοντάς τα να τα ζωντανεύουν
μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια
με τους κελαϊδισμούς και με τους μόσκους•
κι ο δάσκαλος, ποιητής και τα βιβλία
να είναι σαν κρίνα.

Του τραγουδιού τη γλώσσα αντιλαλώντας,
και τα βιβλία σαν τα τραγούδια να είναι!
Στη γη της ομορφιάς, αρματωμένη
την Επιστήμη, η Ομορφιά, χαρά της!
αρχή σοφίας!

Τα σκολειά χτίστε, υψώστε τα πλατάνια
για το δροσό στης ρεματιάς τη χάρη,
για τον καρπό σπάρτε τα αμπέλια, ας είναι
τ' αγαθά τους αγνά κρασιά, και ας είναι
γούρμα σταφύλια,
λογής, κεχριμπαρένια, άλικα, μαύρα.

Όπου απλωσιά, όπου ψήλωμα, όπου υγεία,
στα πέλαα ν' αγναντεύουν τα καράβια
και τους αϊτούς να λαχταράν και τ' άστρα
στα ουράνια πλάτια.

Και βαθιούς τράφους γύρω γύρω σκάφτε
και πύργους πολεμόχαρους υψώστε
και βαρδιατόρους βάλτε να κρατάνε
μακριά μακριά τον ψεύτη και τον πλάνο
της Ρωμιοσύνης.

Ξόβεργα και καρφιά κρατά και πάει
και πιάνει και καρφώνει και σκοτώνει•
του φτερωτού πιο απ' όλα κυνηγάρης,
αρχίζοντας από τις πεταλούδες,
φτάνει στη Σκέψη.